شبهای کابریایی

ابژه های نسلی یا چیز هایی که هر نسل خود را با آن می شناسد صرفآ وقایع تاریخی رخ داده نیستند، بلکه معنا یا باز تعریفی که آن نسل از آن اتفاق ها ایجاد می کنند و با اعمال و رفتار خود که برخی از آن وقایع تاریخی را می سازند اساس ابژه های نسلی را شکل می دهد: تجربه ای که آن را می سازند. ولی ارجاع به کودکی ارجاع به دوره نهفتگی است، به دوره ای صامت، دوره ای که در آن ما چیزی را نمی سازیم بلکه ساخته می شویم، بر ابژه های داده شده پردازشی نمی کنیم چرا که هنوز من مستقلی شکل نگرفته ،تنها انتهای ناقص والدینمان هستیم. به گمان من این پرسش دو وجه پاسخ مهم دارد: